Yemek, temizlik gerçekten eziyet gibi.
Yalnızım ailem şehir dışında. Her şeyi kendim yapmaya çalışıyorum. Eşim sağolsun destek oluyor ama çok yorgun oluyor bir şey isteyemiyorum. Bazen hiç bir şey yapmasa bile kafamın içinde kaç kez onunla boşanıyorum. Duygusal olarak berbat durumdayım. Sürekli ağliyorum. Bel ağrısından yürüyemiyorum. Yataktan kalkamıyorum. Ona da ağliyorum. Acaba psikolojik destek alsam mı diye düşünüyorum.
Hormonlar bizi mahvetti bacılar ama geçecek. Hepimiz nerdeyse aynı duygulardayız