Bebek yapmak için acele etmeseydim pişmanlık eve hapsolduğunu asla hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağı düşüncesi bszı kişilerin her hareketi gözüme batması sadece eşimi,annemi,kardeşimi yanımda istemem bunları hissettim.İnanın geçici bir durum ama.Pozitif şeyler duymak çok iyi geliyordu,yada destek almak.Dışarı çıkmamak kendimi eve hapsetmek de en büyük hatam.Eylül bebeğiydi mevsim geçişi hastalık zamanı havanın serinlemesi vb.şeylerin düşüncesi yüzünden.Şu an ikinciye hamileyim buda eylül bebeği olacak Allah izin verirse.Ama bu sefer bol pozitif düşüncelerle ve bebeğimin bu günlerinin asla geri gelmeyeceği gerçeğiyle yeri geldimi destek istemekte çekinmeden yada bunaldığımda çıkıp hava alarak geçirmeyi planlıyorum.