Canım dayanması çok zor biliyorum. Kızıma hamile kaldığımda aynı evde yaşıyordum. İftiradan tut, psikolojik eziyete kadar her şeyi yaşadım. Sinir krizleri geçirdim ve bu doğduktan sonra da devam etti. 2.5 ay sonra sütüm kesildi, bebeğimi mamayla büyütmek zorunda kaldım.Görmezden gelmeye çalışmak duymamak çok zor oluyor ama bebeğin için bunu başarmak zorundasın. Elinden geldiğince duyar gibi yap duyma. Bebeğin huzursuz uykusuz ve sürekli ağlayan bir bebek olmasın. İkinci hamileliğim evim ayrı şükürler olsun. Şimdi çok daha sakinim, eşim daha anlayışlı. Çevreyi duymuyorum. Kayın validem geldiğinde tatlı tatlı sohbet edip, laf soksada gülüp geçiyorum umrumda bile olmuyor elinde sonunda gidecek diye düşünüyorum. Çünkü önemli olan bebeğimin sağlığı ve sütü.Kafanı rahat tut, en değerli bebeğin ve sensin unutma.