Anksiyete ve panik atak hamilelik dönemim de çok zor geçti benim için 100 günüm kaldı doğum için 25 haftalığım Allah hepimize nasip etsin, ben de şu şekilde düşünüyorum, sürekli kendimi sıkıyorum iyi olmalıyım, bebeğime zarar vermemeliyim diyerek kasıyorum, ilaç dahi kullanamıyorum, diyorumki yeterki sağlıkla kucağıma alayım o zaman son bulacak, çok korksam bile bu durumdan kaygı halinden kurtulacağım için bebeği kucağıma almak için gün sayıyorum bu durum beni çok mutlu ediyor. Daha sakin kalmamı korkmamı sağlıyor ve inanın şuan ilk gebeliğiniz ya eşinizin ilk defa çocuğu oluyor sizin öyle, eşinizin ailesi ve sizin aileniz için de sizden gelecek ilk torun o kadar başınız dolu olur ki, son zamanlar da bence hissetmezsiniz dahi korkuyu ben öyle düşünüyorum. Bir de eşime çok aşık bir kadınım, çok bağlıyım doğumdan çok korkuyorum kalbim çarpıyor ama eşimi düşünüyorum, şimdi bir 1 çocuklu aile olacağız eşim çok sevinecek onu görünce acaba nasıl hissedecek ne tepki verecek hep bunları düşünüyorum, doğumu zihnimde arka plana atıyorum :)
Bebek gelmeye yakın sezeryan günü verilince Allah büyüktür ya Allah diyeceğim artık :)