RPiskoljikmen o kadar kötüyüm ki bir yandan da dirayetli durmaya çalışıyorum, sivaştayız depremi hissede biri olarak o kadar çok korktuk ki 37 haftalık gebeyim insanin aklına o an her şey geliyor , eşim de malatyalı ailesi geldi 2 gün önce çok şükür evleri yıkılmadı ama eve girmeye korktukları için 1 gün arabada durdular sonra bize geldiler neyseki aklımız onlarda kalmadı , evde kalabaligiz 10 kişiyiz bir yandan doğumum yaklaştı endiselerim ve korkuların artıyor bi yandan eşime destek olmaya çalışıyorum bi yandan ileriyi düşünüyorum doğum yaparsam evde nasıl olacak kalabalık vs bebekle.diye , bir yandan ailesine de üzülüyorum görümcelerim evli onlarda gelecekler sanırım ama eşleri gelmeyecekmiş galiba , sıkıştım kaldim stres yapmayım bebek etkilenmesin diyorum ama elimde değil, maddi manevi nasıl geçecek süreç bilmiyorum içimi dokmem gerekiyordu 
kendi ailemin yanına mi gitsem acaba diyorum bi süre ama eşimden ayrı kalcam ona da com üzülüyorum bebekten ayrı kalacak kötü niyetli değilim ama bunlarda aklıma geliyor kızlar onlara gidin de diyemeyiz tabiki okula giden çocuklar var eşim kayıtlarını buraya almamış gerek diyor bizde yaşayabilirler diyor herkes tarafından zor bir süreç tek bildiğim bu
