Merhaba herkese. Bunları yazarken tekrar aynı acıları yaşayacağım galiba. Bir çoğunuz bebeğim ve bende olan sıkıntıları biliyordur ama ben en baştan anlatmak istiyorum. Sizi sıkarsam şimdiden özür dilerim. Biz işimiz dolayısıyla başka bir şehre taşınmak zorundaydık taşınma işleri sırasında ben çok hastalandım. Kusuyorum, ateşleniyorum, gözüm kararıp bayılıyorum felan. Ben hava değişimi diyip geçiştiriyorum hastaneye gitmemek için. O ara annemde bizle kalıyordu yardım için hamilesin sen bi test yapalım dedi yaptık sonuç pozitif. İnanmadım sağlık ocağında kan testi yaptırdım yine pozitif. Tamam dedim ben hamileyim. Ertesi hafta hastaneye gittik eşimle kese gözüktü ama içi boştu. Boş gebelik dedi ben yıkıldım iki acı yaşadım aynı şey oluyor diye düşündüm. Eşim inanmadı doktora üniversite hastanesine gittik bulunduğumuz yerin bize 6 haftalık hamile olduğumu söyledi ama bi sorun olduğunu söyledi. Bazı testler istedi ancak orda yapılmadığını başka yerde olduğunu söyledi testler şu an hiç aklımda değil. Biz diğer hastaneye de gittik bebeğin yaşamadığını acilen alınması gerektiğini söyledi. O zamanlar eşimle durumumuz pek parlak değildi. Boşanma noktasındaydık. Sonrasında baya tantana oldu kaynanam aldırmicaksın dedi bende aldırıcam ben olmasam sen mi bakacan dedim benim hayatım söz konusu. Dediki o zaman doğur ver çocuğu bana sonra nereye gidersen git dedi. Sonra iş daha büyüdü eşim uygunsuz fotolarımızı babama attı küfürler bağrış çağrış ben artık intihar etmeyi düşündüm ama Rabbimin emanetine ihanet etmekten korktum. Neyse çok uzatmicam. Ben bi şekilde baba evine geri döndüm . O zamanlar hiçbişey yiyip içemiyorum hergün hastaneye taşınıyoruz aşeriğim de berbattı. Sonra bursa Uludağ üniversitesi kadın doğuma gittim ve çocuk şu an çok iyi gelişikli dedi ben de haliyle sevindim ancak bebeğin kafasında bi büyüme olduğunu söyledi cvs yapıcağını söyledi. Eşim geldi imza için kaynanam istemediği için o da istemedi haliyle. Kaynanam dediki dağ başımı dursun zehirlenirse biz getiririz çocuğuma dokunmayın benim iznim yok diye benim çocuğumu o kadar benimsemiş. Sonra doktorla konuştu eşim ve yapılması gerektiğini sonucunda bi sorun çıkarsa acil müdahale gerektiğini falan anlattı ikna oldu yapılsın dedi. Yaptık sonuçlar 2hafta sürer dedi doktor. Grnetikten de kordonda n sıvı alındı. O zaman 7 haftalık değilde 3buçuk aylık olduğunu öğrendik karnım hiç yoktu. Zaten 75kilodan 58kiloya düşünce kimse hamile olduğuma inanmıyodu. Tansiyonum hiç düşmedi o süreçte. Bebeğin kafası aniden büyüdü 8aylık bir kafası oldu ödem topladı ve hareketler artık iyice azaldı. Doktor daha fazla anneyi yıpratmayalım alalım yoksa bu çocuk kordonda kopar kopmaz ölücek daha büyük bi travma. Bu çocuklar yaşamaz dedi. Sonra git gel hastaneye alınması lazım alınmicak derken 5ayın dolmasına 3gün vardı.hastaneye yattım doğuma giricek tim. ikinci gecesi suyum geldi kanamam başladı 5ayım o hafta bitmişti doktorlar zaten pek ümitli değildi ama ben aldırmadım dedim tedavideyim ne zaman ölürse o zaman aldırırım kafayı yedim o ara zaten eşim dedi öznur aldıralım olur yine sen ölücen ben dedim aldırmam ölsemde aldırmam öyle doldurduk zamanı ama doktor gözetiöindeydim çünkü beni artık zehirlemeye başlamıştı kısmi felçler geçirmeye başladım tansiyon sıkıntım da vardı 20den aşağı hiç düşmedi hareketleri yavaşlamışdı tık hissetmedim bi süre başını ağrıtmiyim hastanede ikinci gecesi eşim yanımda kalıyordu hastanede sonra karnımda bi taş hissettim çocuk topladı bi yere hiç canlanmadı panikledim hemen doktoru çağırdık doktor dedi bitmiş artık başınız sağ olsun dedi ben nöbet geçirmişim hatırlamıyorum beni doğum haneye aldılar o an suyum geldi ama çocuk taş olduğu için bi türlü doğmadı suni sancı verdiler kendi sancımın üzerine yarım saat kadar ilaçlar verdiler alttan rahim ağzı açılsın diye dardı çünkü açılmadı genede 6ilaç verildi alttan hemşire doktora dedi insan ölür bu ilaçlara kadın ölücek gelmiyor kafası olması gereken boyutun iki katıydı elleriyle hemşireler çekti kafası geldi sonunda çıktı kordonu kestiler dediler görme ama nasıl ağlıyorum dedim görmem lazım ki inanayım zorla doktordan aldım kucağıma o anda sütüm boşaldı babaya götürmüşler biz gömelim mi yoksa araştırmaya göndericekmisiniz diye kaynanam da erkek olduğunu görünce yıkmış ortalığı yavrumun yavrusunu aldınız diye demiş araştırılsın sonra doğumhaneyi yıktım eşi gelmedi öldüm daha meğer kordonun ucundaki makası göbeğime koymuşlardı makas üstümde ama bişey yok ucunda kordon içeri kaçmış sütüm durmadı ateşlendim kordonda içeri kaçınca hemşirenin bağırmasını hatırlıyorum öznur hanım ölüyor diye bağırdı recep daldı içeri sonra hemşire çıkardı 20dakika içinde tamamen zehirlenmişim beni ayık tutmak için ilaçlar serumlar tekrar doğuma aldılar eş gelmedi elini soktu tekrar hemşire onu bile düzgün hissedemiyorum bastılar karnıma biri eliyle çekiyor kordondan sonunda çıktı eşde bebekten daha büyük karaciğer gibi sonra çatala aldılar kürtaja canlı canlı uyuşyurmadan kaç kere bayıldım ayılttılar dedi canın yanıcak ama kapama gözlerini sonunda bitti ama çektiğim acılar umrumda olmazdı yavrumun bi sesini duysaydım doğumhaneden iki günün sonunda çıktım. Annem feryat etmiş benim kızım öldü söylemiyorlar diye sedyeyle çıkartmışlar beyaz örtüye sarmışlar çıplağım diye dudaklarım mosmor yüzüm beyaz kolum örtünün dışındaymış recep dokunmuş buz gibi recep ağlamış babama yaslanıp bi inat için karımı öldürdün anne demiş sonra yaşadığımı anlamışlar 3gün sonra normal odaya aldılar beni sonra otopsi yaptılar o hafta beni canlandırmadılar yataktan hastanede ki çok hırpalandım diye sonra otopsiden çıktı mezar yeri bulun gelin morgdan alın dediler recebin izni bitti daha uzatamadı bırakmadılar gittim kendim mezar yeri açtırdım bebek mezarlığında tabelasını yaptırdım morga geldim çocuk kutuya koymuşlar bana verdiler git göm bebek mezarlığına diye bu ayın 12siydi gidip gömdüm geldim uyku haram artık kaynanam uyuyim diye ilaç katıyor yemeklerime gizli güya ama gördüm o da bana uğraşıyor geceleri recep arıyormuş gelip beni kontrol edip gidiyormuş kaynanam Önce kaynanam aldırma dedi hep duyuyorum sağlam doğuyorlar hemen aldırma dursun bi. Şimdi işte vicdanını rahatlatmak için uğraşıyor. Onada kızamıyorum bi yandan ben nasıl çocuğum için ölmeyi göze aldıysam o da bu çocuk sayesinde düzelirler dedi. Öldürmeyen Allah öldürmüyor işte canlı kanıtıyım. Hâlâ insanlar ben çocuğumu hasta olduğu için aldırdım sanıyor aslında bilmiyorlar ki ben evladım için ölmeyi bekledim yalan yok başta kaynanam öyle söylüyor o çocuk da bişey yoktu bana ayan olmuştu. Sen gittin aldırdın diye. Bana yaptıklarını attığı iftiraları oğlunun benden boşatmaya çalışması. İlk defa hayatım boyunca birinden nefret ettim hâlâ da ediyorum. Doktor bile nefret etti kaynanamdan sonunda bağırdı doktor son kontrolde. Dedi ki ya kadın sen kimsin sen babannesin yani hiç bişeysin bu kızı biz ilaçlarla ayakta tutuyoruz sen ne anlatıyorsun. Hâlâ çocuğum çocuğum diyosun. Bu kız ölseydi daha mı iyidi bu kadar ses getirmezdi eminim. Sen anneliğin ne demek olduğunu bilmiyosun vicdan ne bilmiyosun bide gelmiş o akılla benim vicdanımı sorguluyosun dedi. Bidaha gelme tek gelsin kız dedi. Sonra eşimle konuştuk tekrar denemeye karar verdik. Şükür Allah'ıma şu an çok iyiyiz. Artık herşeyin o da farkında. Bunları yazarken ağlıyorum bütün otobüs bana bakıyor. Kaynanamın yanına gidiyorum 2gün kalıp anneme geçicem doğum günüm olduğu için recep kendi gönderdi. Gitmezsem gene bişeyler yapmaya çalışır bi nevi korkumdan gidiyorum.