Kızlar linç yiyeceğimi biliyorum bi ton yazı okudum burda bi ton hamilelik görüyorum bebek diye gözleri yolda kalan. Ya benim gücüm yetmiyor kaldıramıyorum Allahım affetsin hamile kaldığıma pişman oldum. 1. Gebeliğimde ilk 3 4 ay hastahanelerde serumla hamilelik değil hastaydım resmen. Bunda da 11+2 olduk bitmek bilmiyor çok yoruldum bulantılardan. Çocuk yapmak bakmak hiö bana göre değilmiş diyorum biliyorum onlar istemedi biz yaptık bebeğin ne suçu var onun seçimi değildi. İlk çocuğuma hiç hazır değildim yeni evliydim eşimin baskısı çevre baskısı derken oldu hiç sevinemedim güzelce hamilelik atlatamadım. Bunuda düşünmüyordum dedim artık 1 de kalıcam. Ama bi tsne olur mu kardeşi olsun dünyada yalnız mı kalsın dedik yine aynı hataya düştüm hamileliği kaldıramıyorum ilk 4 ay işkence bana resmen ilaçta fayda etmiyor başka bişeyde annelik zor biliyorum vucudumun yıpranmasını yırtılmasını geçtim ama gücğm kalmadı artık yalnızım annem ilgisiz kaynanam gelmiyor evimdeki çocuğuma yetemiyorum yemek yapamıyorum herşey kokuyo Allahtan korkmasam aldırmayı bile düşündüm ama rahmime düşmüş bir cana kıyamam ha evdeki bebeğim ha karnımdaki farketmiyor çok çaresizim çok kötüyüm nolur ferahlatın beni ya. Kusura bakmayın uzun oldu biraz. Bu saatten sonra diyorum Allahım olmayana versin tükendim ben
