Kızlar anca yazabildim. Bu sabah 7 de hastaneye yapıldı ... Plânlı sezeryan için sözleşmiştik doktorumla. Bebeğim 40 haftayı tamamladığı için sezeryan a dönmek zorunda kaldık. Ağrı sancı vs hiç birşey yoktu. Her ne kadar korksamda sezeryan için hastaneye yatış yapıldı. Ilk önce üzerimi değiştirdiler. Ama nasıl korkuyorum. Nst çekildi. O sırada damar yolu açıldı. Sonda takilmasini ameliyat sırasında istesemde takıldı mecburen. Neyse beni hazırladılar ben nasıl korkuyorum annem eşim babam başımda. Ben tek başına kocaman bir asansöre alındım. Arkamdan herkesin ağlama sesleri geliyordu. Bende ağlıyorum tabi.. Ameliyathaneye girdik. Çok üşüyorum dedim. Genel anestesi olmak istedim. Korkuyorum çünkü yalan yok. Anestesi uzmanı narkozu vermeye başladığı an yüzüme iğneler batmaya başladı sanki ve gitmişim. Uyandığımda bebeğimi sordum 3510 kg 53 cm upuzun sacli bir kizim olduğunu öğrendim:) odama çıkarıldım yarı baygın.. ağrılar oluyor kızlar yalan değil ama yalancı sancılar bile daha kötü. Kalktım yürüdüm bebeğimi emzirdim.. şükrettim:)