Havalardan dolayı sanırım. Benim de özellikle akşamları ağır bir huzursuzluk, olumsuzluk çöküyor. Sürekli kötü bir şey olacakmış gibi hissediyorum. Havalar sıcak olduğundan geceleri 5e kadar uyuyamıyorum. Uyuyana kadar binbir türlü şey geçiyor kafamdan. Haftaya olan kontrolümden başlayıp, çocuğumun ileride erasmusu olan okullara girip başarılı olmasına kadar geçen süreye elli tane senaryo yazıyorum. Yaşayacağı zorluklar, benim ona eğitim verirken yaşayacağım zorluklar. Kadının toplumdaki değerini anlatırken zorlanacağım zamanlar. Özgün bir birey olarak yetiştirebilecek miyim yoksa onu bir uzantım olarak mı yetiştireceğim farkında olmadan endişeleri. Hastalıklar, ağlamalar, uykusuz geceler. Sanki başlığı ben yazmışım gibi ya da bana yazılmış gibi. Çok plansız bir gebelik oldu benimkisi. Korunurken hamile kaldım hiçbir şekilde hazır hissetmiyordum, ki öğrendiğimde yeni işime başlayalı 2 ay olmuştu. Birden içime şüphe düştü hamile miyim diye. Toplam 8 tane test yaptım 2 gün içinde. Şaşırmaktan başka bir şey hissedemedim. Çok korktuğumu hatırlıyorum o an. Benden anne olur mu korkusuydu bu. Düşünmemiştim ki o ana kadar. Mesleğim gereği çok çocuk bakmış, okutmuş, koruyup kollamıştım ama bu anneliğin binde biri kalıyordu. Belirli başlı alışkanlıklarım vardı. Kötü bir yemek düzenim, kahve bağımlılığım, sig.ra kullanımım bunlardan sadece birazıydı. Öğrendiğim andan itibaren onun sağlığı için bütün düzenimi değiştirdim. Değişmeyen hiçbir şeyim kalmamıştı. Bu durumdan mutsuz da değildim. Yaşam kalitem artmıştı, hamilelik rahatsızlıkları yerine, aşırı derecede hafiflemiş hissediyordum. Ama hala hamileliğimin farkına varmamıştım, belirtileri bile yoktu zaten. Ne zaman bu haftalara geldi, hareketleri çoğaldı, sesime, dinlediğim, şarkılara, iş stresime tepki verir oldu o zaman bu annemin "annelik içgüdüsü" dediği korkular başladı.
Çok uzattım sıktım da büyük ihtimal. Demek istediğim şeyden uzaklaştım kusura bakmayın.
Demek istediğim şey oturup düşünün bu huzursuzluğun nedenini. Eminim annemin üzgün ama manidar bir yüzle söylediği "annelik içgüdüsü"nden kaynaklanıyordur. Oturun kendinizi dinleyin. Düşüncelerinizi bir kağıda aktarın. İleride çocuğunuza okutacak güzel bir anınız olsun. Cinsiyeti kızsa ileride bu duygularına isim koymaya yardımcı olur, erkekse ilerideki eşinin bu zamanlarını anlayıp destek çıkmasına yardımcı olursunuz kim bilir. Arkaya güzel bir yağmur sesi açın, soğuk bir ıhlamur çayı yapın, havalar sıcak zaten, çok yardımcı olur size de :) Yalnız değilsiniz emin olun. Sağlıkla kalın.