Hep normal doğum istedim. Son güne kadar hep yürüdüm. 36 haftada Eminönü Aksaray yürüye yürüye gezdim ki yanımdakilerin perti çıktı. Eşim sen de normal doğuramazsan bu yürümeye demekki yürümeylr alakası yok derim demişti. Her kontrol de normal doğum beklendi. Sonra suyum geldi. 16 saat sancı çektim bir kere hadi alı. Beni sezeryana demedim. En son zorunda kaldık bebek için. Ağlaya ağlaya girdim sezeryana.
Doğumdan sonra tabi narkoz etkisi ile. Yanıma gelen kadına. Gel gel sen yat uzan sen anasın ben ana olamadım doğurmadım diye ağlıyordum.
9 sene geçti aradan ve doğumdan 1 hafta sonra dedim ki normal ne ki. Normal olan senin o anın için uygun olan demek aslında. Mesela şimdi 9 sene geçti aradan istesem normal doğum yapabilirim. Doktorlar hevesli. Ama ben istemiyorum. Ne riske atıcam Kendimi. Bir zararı da yok. Çocuğum koç gibi ben koç gibi.
Sezryan öcü değil yani.