Kızlar normal doğumdan korkanlar varmış aranızda. Bende 4 yıl önce doğum yaptım. Şuan 31 haftalık hamileyim ve bebeğimin kilosu azıcık önden gidiyor. 4 kiloyu geçerde sezeryana alınırsam diye korkuyorum. Ilk hamileliğimde merakımdan hem normal hemde sezeryan doğum videoları çokça izledim. Sezeryan doğumu yaşamadığım için nasıl bir şey olduğunu bilemem ama bende azıcık korkmuyor değilim açıkçası :) Fakat normal doğumu yaşamış bir kişi olarak size anlatmak isterim ki korkularınız hafiflesin 
..
..
İlk olarak sancıdan korkanlar ve acı eşiğinin düşük olduğunu düşünenler için şunu söyleyebilirim ki benden daha tatlı canlı kimse yoktur herhalde. Kendinizi nasıl biliyorsanız beni iki katı düşünün. Iğne vurulurken bile bebek gibi ağlamışlığım vardır :) Neyse başlayalım anlatmaya.
..
..
Eşim fırıncıdır, gece işe gider, gündüz evdedir. Evliliğimin ilk zamanları kayınvalidemlerle birlikte oturduk 3 yıl boyunca. Ben 40 haftalık oldum hatta geçti günüm baya, o zaman gün saymıyorum tabi böyle ev işiyle ilgilenmekten falan ama baya 1 yada 2 hafta geçmiştir herhalde, ne gelen var ne giden. Ben dedim bu böyle olmayacak, tüm evi o halimde ertesi gün topladım temizledim. Koltuk çekiyorum, cam siliyorun falan sancım gelsin diye. Etkisi oldu mu gerçekten bilmem ama o gece saat 3te ilk sancım geldi. Ben odada yalnızım tabi. Adet sancısının 3-4katını düsünün. Kesinlikle vücudunuzun kaldıramayacağı bir sancı değil buna inanın. 2 dakika sürdü, ben nefesi verdim geri alamadım tabi sancı girince. Bağırmıyorum bile düşünün. Geldi gitti ben dedim herhalde yarın doğum sancıları başlar bebeğimi kucağima almış olurum. Nasıl seviniyorum ama bir görseniz. O sancıyıda yalancı sancı zandettim. Daha şiddetli bağirmalı ağlamalı bişey bekliyorum ben tabi. Neyse sabaha kadar saat başı sancım gelmeye devam etti. Sancı geliyor, bir iki dakika nefes alamıyorum sonra geçiyor ben uyuyorum tekrar falan. Ciddiye alamadım inanır mısınız. Sabah dokuz kayınvalidem kapimı açtı, bir baktı ben sancı çekiyorum. Telaşlandı hemen arabayı hazırlayalım falan diyor. Ben dedim ki yok anne bunlar daha yalancı sancı. Doğum sancıları başlasın öyle gideriz. Tabi beni dinlemediler koydular arabaya. Hastaneye gidene kadar sancı sıklıgım 3 dakikada bir düştü. Bu arada kesinlikle sancının şiddeti artmıyor. Aynı sancı. Sadece gelme sıklığı artıyor. Bir sancı geliyor gidiyor diğeri geliyor. Neyse kontrolde bir baktılar benim 10 santim açılmam var. Beni apar topar doğumhaneye çatala aldılar direk. Bebeğimin baş çevresi geniş benim. Yoksa 10 dakikada çıkmıştım ama tabi hal böyle olunca ıkınıyorum gelen giden yok. Hemşire geldi dedi ki doğuma yardımcı olucam derin bir nefes al. Tamam dedim. Karnıma üstten bastırdı. O an bebeğimin başının gelişini hisettim. Hem makas atıldı hemde yırtık oluştu. Sancı vücudunuzda öyle bir horman salgılıyor ki artık Allah sizi inandırsın acı falan yok ben kesilirken. Öyle bakıyorum düşünün. Insanın kolunu morfinsiz kesseler hissetmezsin öyle bir umursamazlık yani. Bebeğimi göğsüme bir koydular. Dünyam durdu Allahım nasıl güzel küçucük bişey. Dikişten önce 3 tane iğne vurdular uyuşsun diye, bende uyuşma olmadı işe yaramadı. Ben bebeğime bakarken kaç dikiş atıldı ne oldu ne bitti anlamadım bile. Bir baktım sabah 10. Ben odamdayım bebeğim kucağimda, etrafımda insanlar pır dönüyör :) Aileme baktım dedim ki doğum bu kadar kolay mıymış ya. Herkes bir kahkaha patlattı. İnanın yazarken bile hala yüzümde bir gülümseme. Korkmayın arkadaşlar vücudunuz ne acıları kaldırabilecek kapasitede bir bilseniz. Ve kim ne derse desin o kadar kolay ki. Ben kesildiğim ve yırtığım olduğu halde, dikişim uyuşmadığı halde, 100 kiloluk bir hemşire üzerime abanıp karnıma çıktığı halde ve sabaha kadar kimseye ferk ettirmeden sancılar çekip durduğum halde bunu söyleyebiliyorum. O kadar kolay ki. Şimdi hiç normal doğum korkum yok hatta ne zaman gelecek diye sabırsızlıkla bekliyorum. Bebeğinizde yada hamileliğinizde bir sorun varsa tabiki en iyisi sezeryan. Doktorunuz sizi yönlendirir zaten. Fakat sırf sancı doğum yada vajinanın genişlemesi korkusu uğruna kendinizi bıçağın önüne atmayın derim ben. O anlar o kadar mucizevi birşey ki yaşayın derim. Bu arada sezeryan olan arkadaşlara kesinlikle lafım yok. Hatta ben biraz tırstığım halde onlar böyle bir cesareti gösterdikleri için kendilerini tebrik ediyorum :)
ÖZEL NOT: normal doğum sonrası dikişlerimin düsmesi 10-15 günü buldu. 40ım çıktıktan sonra eşimle birliktelik yaşadık ve Allah sizi inandırsın ilk kez birlikte oluyormuşuz gibi bir zorlanma yaşadık. Genişleme vs. Korkusu olanlar için kesinlikle bende öyle bir durum olmadı, hatta eşim utanarak söylüyorum fakat öncekinden daha sıkı olduğundan söz etti. Buda burda dursun aklında sorusu olan varsa sorabilir :)
Kusura bakmayın çok uzun oldu ama yazmak istedim. Belkide keyfi sezeryan olmak istlteyen birkaç kişinin fikrini değiştirebilmiş yada korkusu olan hamişlerimizin gönlünü bir parça hoş edebilmişimdir