Allah yardımcın olsun.İlk Doguma giderken benimde öyleydi ayaklarin ileri giderken geri geri gidiyordu.Hatta bı ara kendi kendime dogurmucam ben dedim sonra doğsun bebegimi göreyim diye düşündüm kendimi çok çaresiz hissettim sanki ölüme gidiyormuş gibi ağlaya ağlaya hastaneye gittim.İslemler vs,yatis,hazirlanis, ameliyathane sonra sakinleştirici yaptılar heralde :) Herşey çok güzel olmaya başladı.Bebis doğdu aşağı indi bir an önce yanına gitmek istiyordum doktoruma sıkıldım ben daha bitmedi mi dikisler dedim :) Az kaldı Tugbacim dedi.İslemler bitti aşağı indim.Sahiplenme duygusu besleme arzusu korkularimdan eser kalmadı.Hastaneye gelirken ki kaygimi unuttum bile.Rabbim yardımcın olsun.Korkma demeyeceğim desemde engel olamam kendi kendine gececegi zamanı bekleyeceksin.Derin bir nefes aldığın an o korku bitmiş herşey yoluna girmiş sende aşağı da seni bekleyen 3 yavrunun yanına gidiyor olacaksın.Hayirlisiyla herşey çok güzel olacak ve sen bu duyguları unutmuş olacaksın.♥️
