Sizi çok iyi anlıyorum asslada yargilamiyorum..
Bir önceki gebeligimde bende sürpriz bir şekilde öğrendim ve ne fiziksel olarak ne psikolojik olarak assssla hazır değildim yaklaşık 2 ay ağladım çok böyle nasıl yapicam filan derdine düştüm Kara kara düşünüyordum sonra zaman içerisinde Allah bu ya dedim Allah korusun eli ayağı olmayan insanlar bile hayata nasıl mucizeyle tutunup su zor hayatta neler basariyolar diye düşündüm belki de diğer evlatlarimdan daha da mucizevi gelecek diye bir sürü Umut dolu hayal kurmaya başladım ve artık her gün daha mutlu daha sevinçli kalkıyorum ve artık biran önce kavuşmak için sabırla gün sayıyorum resmen..
Noldu dersiniz??
Çok geçmeden bir sabah sancı uyandırdı beni ve git gide artan sancı ve asssla normal değildi hemen hastaneye gittim ve hastane kapısında suyum geldi😭
İşte o an en büyük pişmanlığım Allah'tan iyi bilemezsin Allah verdi kabullenemiyordun şimdi kabullendin ama Allah nasip etmedi oldu 😭
Kendimi assssla affedemiyorum ve büyük bir vicdan azabı çekiyorum..
Tavsiyem assssla kötü düşünmeyin emin olun çocuk gerçekten rizkiyla Umutla geliyo inanın bana..
Hayatta çekeceğiniz varsa zaten o çocuk dogsada dogmasada çekeceğiniz imtihanı bir şekilde yaşatıyor Rabbim .. o yüzden Allah'ın zoruna gidecek düşüncelerden uzak durup sukretmenizi ve sabırla yavrunuzq kavuşmayı sağlıkla dileyin inşallah 🤲
Umarım büyük bir umut büyük bir neşeyle sağlıkla kucağınıza alırsınız ve ömür boyu iyikiniz olur🤲
Siz güçlü ve çok güzel bir annesiniz bence 🌸