Sevgili ilayy,
Sen çok gençmişsin ama ben 38 yaşında, 2. Çocuğuna gebe bir anne olarak sana yazıyorum bu yazıyı. Senin yaşadığın kadar zor şeyler yaşamadım belki son zamanlarda ama emin ol ben de aynı ruhsal sorunları yaşıyorum. Sırf 11 yıldır hayatta olan ve çok sevdiğim, onun için her şeyi feda edebileceğim bir evladım olduğu için in.tihar gibi şey aklıma getirmiyorum. Ben bu durumun hormonlardan kaynaklandığını, koşullarımıza olduğundan daha karamsar baktığımızı düşünüyorum. Sen bebeğini dünyaya getirdiğinde artık yepyeni bir rolün olacak hayatta. Yavaş yavaş sana sıkıntı veren bu olumsuz düşüncelerden kurtulacaksın. Fiziksel görüntün bozuldu belki, belki çatlakların oldu, belki kilo aldın… Ama inan vücudun kendini yavaş yavaş toparlayacak. Sen de ona yardım edeceksin. Madem çok gençsin, önünde hala özgüvenini toplamak, kendine ve oğluna güzel bir hayat inşa etmek için çok vaktin var. Bir söz vardır, hayat sana limon veriyorsa limonata yap. Ama her şey adım adım olacak. Bir zaman sonra işin içinden hala çıkamadığını düşünürsen lütfen yardım almaktan çekinme. Seni mutlu edecek kitaplar oku, müzikler dinle, filmler izle… Açık havada yürü.. Gelecekte çocuğunla birlikte başarabileceklerini düşün. Eminim bunlar iyi gelecektir.